پذیرفتن شکست در مقابل اصرار بر تکرار اشتباهات یک پیروزی است.
در ظلمت شبهای بیابان هر بار از دور نور فانوسی را میبینم. به امید یافتن همراه به سمت نور میروم، اما هیچ هممسیری نمییابم. تنها دمی با فانوسبهدستان همصحبت میشوم. آنها که خوبند پس از جدایی تکهای از قلب مرا با خود میبرند و ظالمان خاری در بدنم فرو میکنند. تو چه دانی که اولی دردناکتر است؟ در ظلمت بیابان قلبم تکه تکه و تنم پر از خار شده است. کاش فانوسی داشتم.
سلام.
پاسخحذفاره دقیقا همینطوره.
مرسی که لینک دادی حامد جان.
راستی وبلاگت فیلتر بود ، چیکار کردی مگه خلاف؟!!؟؟!!
قربونت.
پاسخحذفشما هم دستت درد نکنه لینک دادی.
:)
هیچی نیما جان.
دامنهی blogspot با همهی وبلاگای توش کلا فیلتره!
D: