سلام سمپادی!
یادته اون روزا سختترین سوال ازمون این بود که کدوم مدرسه درس میخونی؟
نمیدونستیم چه جوابی بدیم!
اگه اسم مدرسه رو میگفتیم، بعد که میفهمیدن تیزهوشانه میگفتن «خوب از همون اول بگو تیزهوشان دیگه!»، از طرفی هم نگران بودیم بگیم تیزهوشان و طرف با خودش بگه «تو رو خدا ببین چه بی ظرفیته»!
من و تو دوستانی پیدا کردیم که چهار تا هفت سال با هم تو یک مدرسه بودیم.
دوستانی صمیمی که هر قدر هم ارتباطشون کمرنگ باشه، هیچوقت از احوال هم بیخبر نیستن.
حس خوبیه سمپادی بودن.
یه حس مشترک، با خاطراتی مشترک.
سمپادی عزیز، روزت مبارک.
نظرات
ارسال یک نظر